1. पोषण शिक्षण (Nutrition Education):

• शाळांमध्ये पोषण शिक्षण: लहान वयातच मुलांना संतुलित आहाराचे महत्त्व पटवून देण्यासाठी शाळांमध्ये पोषण शिक्षणाचे कार्यक्रम सुरू करणे.
• समुदाय आधारित शिक्षण: स्थानिक भाषेतून समुदायांना पोषण आणि आरोग्याबद्दल माहिती देणे, ज्यामुळे त्यांना योग्य निर्णय घेण्यास मदत होईल.

2. तंत्रज्ञानाचा वापर (Use of Technology):

• मोबाइल ॲप्स: पालकांना त्यांच्या मुलांच्या आहाराचे व्यवस्थापन करण्यासाठी आणि पोषणासंबंधी माहिती देण्यासाठी ॲप्स तयार करणे.
• डेटा विश्लेषण: कुपोषणग्रस्त भागांची ओळख पटवण्यासाठी आणि प्रभावी उपाययोजना करण्यासाठी डेटा विश्लेषण वापरणे.

3. स्थानिक खाद्यपदार्थांचा वापर (Use of Local Food):

• स्थानिक भाज्या आणि फळे: मुलांना त्यांच्या परिसरात उपलब्ध असलेल्या पौष्टिक भाज्या व फळे खाण्यास प्रोत्साहित करणे.
• पारंपरिक पाककृती: पारंपरिक पाककृतींचा वापर करणे, ज्यामुळे मुलांना आवश्यक पोषक तत्वे मिळतील.

4. पोषणgardens (Nutrition Gardens):

• शालेय पोषणgardens: शाळांमध्ये पोषणgardens तयार करणे, ज्यात मुले स्वतः भाज्या आणि फळे लावू शकतील आणि त्यांच्या पोषणाचे महत्त्व जाणू शकतील.
• घरोघरी पोषणgardens: लोकांना त्यांच्या घरांमध्ये पोषणgardens तयार करण्यास प्रोत्साहित करणे, ज्यामुळे त्यांना ताजी आणि पौष्टिक उत्पादने मिळतील.

5. सामाजिक सहभाग (Social Participation):

• स्वयं-सहायता गट (Self-Help Groups): महिला स्वयं-सहायता गटांना पोषण आणि आरोग्य सेवा पुरवण्यासाठी प्रशिक्षण देणे.
• सामुदायिक कार्यक्रम: पोषण आणि आरोग्याशी संबंधित सामुदायिक कार्यक्रमांचे आयोजन करणे, ज्यात लोकांना सहभागी होण्यास प्रोत्साहित केले जाईल.

6. सरकारी योजना आणि कार्यक्रम (Government Schemes and Programs):

• एकात्मिक बाल विकास सेवा (ICDS): या योजनेद्वारे बालकांना पोषण आणि आरोग्य सेवा पुरवल्या जातात. एकात्मिक बाल विकास सेवा (ICDS)
• राष्ट्रीय आरोग्य अभियान (NHM): या अभियानाद्वारे बालकांच्या आरोग्याची काळजी घेतली जाते. राष्ट्रीय आरोग्य अभियान (NHM)

हे काही उपक्रम आहेत, ज्यांच्या साहाय्याने बालकांच्या पोषणात सुधारणा करता येऊ शकते.