प्रसंग पहिला 

बाबासाहेब आंबेडकर यांचे वडील रामजी बाबा यांनी विचार केला की आपली परिस्थिती सर्व कुटुंबाला तालुक्याला घेऊन जाण्यासारखी नाहीये म्हणून रामजी बाबा यांनी बाकी कुटुंबाला घरीच ठेवले.यानंतर बाबासाहेब अणि रामजी बाबा हे तालुक्याच्या ठिकाणी एक भाड्याची खोली विकत घेऊन आंबेडकर यांची परीक्षा होईपर्यंत राहु लागले.बाबासाहेब आंबेडकर यांना त्यांचे वडील रामजी बाबा स्वता स्वयंपाक बनवून खाऊ घालत होते.बाबासाहेब आंबेडकर हे सकाळी अकरा वाजता पेपर देण्यासाठी जात होते.अणि पेपर संपल्यावर तीन वाजेच्या सुमारास खोलीवर परत यायचे.रोज बाबासाहेब पेपर देऊन येईपर्यंत त्यांचे वडील रामजी बाबा त्यांच्यासाठी स्वयंपाक तयार करून ठेवायचे.मग पेपर देऊन आल्यावर भिमराव जेवण करायचे.एकेदिवशी भिमराव पेपर देऊन आले अणि जेवायला बसले त्यांनी वडिलांना विचारले बाबा तुम्ही नाही जेवत का यावर रामजी बाबा म्हटले आधी तु जेवून घे मग मी जेवण करेन.

असे रोज होऊ लागले बाबासाहेब पेपर देऊन यायचे रामजी बाबा यांना जेवणासाठी विचारायचे रामजी बाबा तुझे जेऊन झाले की मी जेवेन असे सांगायचे.

एकेदिवशी बाबासाहेब आंबेडकर यांच्या लक्षात ही गोष्ट आली की बाबासाहेब आंबेडकर यांचे जेवण झाल्यावर टोपली मध्ये भाकरीच उरत नव्हत्या त्यांचे वडील त्यांना परीक्षा काळात रोज पोटभर जेवू घालून स्वता उपाशीपोटी झोपत होते.

ही गोष्ट लक्षात आल्यावर बाबासाहेब यांच्या मनात प्रश्न निर्माण झाला की माझे जेवण झाल्यावर टोपली मध्ये भाकरीच शिल्लक राहत नाही मग माझे वडील काय खातात.एकेदिवशी बाबासाहेब आंबेडकर रामजी बाबा यांना विचारतात बाबा माझे जेवण झाल्यावर टोपली मध्ये भाकरीच शिल्लक राहत नाही.

मग तुम्ही इतक्या दिवसांपासून काय खाता आहे.रोज तुम्ही उपाशी राहता आहे का तुम्हाला भूक नाही लागत का?यावर रामजी बाबा बाबासाहेब आंबेडकर यांना म्हणाले भिमराव ह्या भाकरीने माझी भूक भागणार नाही

जेव्हा तुम्ही खुप मोठे व्हाल अणि तुमच्या कडे बघताना मला मान वर करुन बघावे लागेल सर्व जग तुमचा जयजयकार करेल हे जेव्हा मी माझ्या डोळयांनी बघेल तेव्हा माझी भुक भागेल तोपर्यंत माझी भुक भागणार नाही.अणि भविष्यात बाबासाहेब आंबेडकर यांनी आपल्या पित्याचे हे स्वप्न पूर्ण करून दाखवले.परदेशातुन उच्च शिक्षण प्राप्त केले बॅरिस्टर झाले.स्वताही शिकले अणि आपल्या समाजाला देखील शिकण्यासाठी प्रेरित केले.

अणि आज तोच भीमराव भारताच्या संविधानाचा कायदयाचा जनक म्हणून जगभरात ओळखला जातो.

प्रसंग दुसरा 

डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना स्वतंत्र भारताची नवीन राज्यघटना तयार करण्याबाबत घटनेच्या मसुदा समितीचे अध्यक्षपदी नियुक्त केले गेले.

अनुसूचित भाषांची यादी तयार करण्याची वेळ आली तेव्हा बाबासाहेबांनाही त्यातील सर्व भाषांची माता संस्कृत असे द्यायची फार इच्छा होती पण काही सदस्यांच्या विरोधामुळे हे शक्य झाले नाही. पण त्या काळात श्री लाल बहादूर शास्त्री आणि आंबेडकर ह्यांच्यात संस्कृत भाषे संदर्भात चर्चा झाली. त्या वेळी विरोधकांच्या लक्षात आले की दोन महान व्यक्ती संस्कृतभाषेत संभाषण करीत आहेत...

शास्त्रीजींना संस्कृत भाषेचे ज्ञान असणे अपेक्षित होते, परंतु अशिक्षित दलित कुटुंबात जन्मलेल्या बाबासाहेबांचा संस्कृत भाषेवर प्रभुत्व असेल हे कोणालाही अपेक्षित नव्हते. ह्या मुळे ही माहिती लवकरच पसरली. त्या दिवसापासून सर्व आंबेडकरांच्या ज्ञानावर विश्वास ठेवू लागले.