संवादलेखनासाठी काही पथ्ये पाळणे आवश्यक आहे, ज्यामुळे संवाद अधिक प्रभावी आणि नैसर्गिक वाटेल. ती पथ्ये खालीलप्रमाणे:

1. नैसर्गिक भाषा: पात्रांच्या तोंडी असलेली भाषा स्वाभाविक आणि सहज असावी. क्लिष्ट वाक्यरचना किंवा फार कृत्रिम शब्द टाळा.

2. पात्रांनुसार बदल: प्रत्येक पात्राची स्वतःची अशी वेगळी संवादशैली असावी. त्यांचे वय, सामाजिक स्तर, शिक्षण आणि स्वभावानुसार भाषेत फरक असावा.

3. संवादाचा उद्देश: प्रत्येक संवादाचा एक विशिष्ट उद्देश असावा. तो पात्रांची माहिती देणारा, कथेला पुढे नेणारा किंवा भावनात्मकदृष्ट्या महत्त्वाचा असावा.

4. एकरूपता: संवाद कथेशी आणि पात्रांशी सुसंगत असावा. पात्रांच्या पूर्वीच्या कृती आणि बोलण्याशी तो जुळणारा असावा.

5. संक्षिप्तता: संवाद अनावश्यक लांब नसावा. कमी शब्दांत जास्त अर्थ व्यक्त करण्याची क्षमता असावी.

6. भावना आणि संदर्भ: संवादातून पात्रांच्या भावना योग्य प्रकारे व्यक्त व्हाव्यात. तसेच, संवादाला योग्य संदर्भ असावा, ज्यामुळे तो अधिक प्रभावी वाटेल.

7. उप- Text (Subtext): अनेकदा पात्रांच्या बोलण्यातून जे दिसत नाही, ते महत्त्वाचे असते. Subtext वापरून संवादाला अधिक अर्थपूर्ण बनवता येते.

या पथ्यांचे पालन करून तुम्ही अधिक प्रभावी संवाद लेखन करू शकता.