ही घुसळण्याची प्रक्रिया एक ते दीड तास चालायची. त्यानंतर भांड्याच्या तळाला ताक आणि वरती लोणी जमा होत असे.

वरील चित्रात दाखविल्या प्रमाणे लोणी आणि ताक वेगळे करण्यात येई. त्यानंतर लोणी चुलीवर कढाई मध्ये कढविण्यात येत असे. त्यातील पाण्याची वाफ होऊन खाली तुप रहात असे.

 घरातला “जाळीचा कपाट ग्रामीण भागात याला लाकडी पडताळ म्हणतात 

या कपाटात स्वयंपाकघरातील दौलत असायची, २ लिटर दूध दिवसांतून तीनदा तापवून यांत ठेवत असू, दुधाला विरजण लावून/ दही तसेच सायीला विरजण लावून यांत ठेवायचे. जाळीमुळे हवा खेळत राहिली की सायीच्या दह्याला आंबटपणा येत नाही, गोडसर असायचे. दहीभातावर या सायीच्या दह्याचा एक चमचा मिळाला की स्वर्गाला गवसणी घातल्याचा आनंद होत असे.

दूधावरील साय दिवसांतून दोनदा काढली जायची आणि पहिल्याच दिवशी चमचाभर दही विरजण म्हणून घालायचे. दर रोज नवीन साय घालून एकदा ढवळून घ्यायचे म्हणजे कडवट होत नाही. सायीचे रूपांतर हळूहळू दह्यात व्हायचे. दर आठवड्याला त्याचे घुसळून लोणी काढून, कढवून तूप तयार व्हायचे आणि ताकाचे विविध पदार्थ व्हायचे - कढी, पातळभाजी.

या सायीच्या दह्याचे श्रीखंड जोरदार चविष्ट असते. एकदा करून बघाच.