वैद्यकीय शास्त्र

Heart Attack : हृदयविकाराचा झटका म्हणजे काय? कशामुळे येतो हृदयविकाराचा झटका?

छातीच्या मध्यभागी किंवा तुमच्या हातांमध्ये, कमरेच्या वरती, जबडा, मान किंवा ओटीपोटात 5 मिनिटांपेक्षा जास्त काळ दुखत असल्यास, अस्वस्थ वाटणे, थकवा किंवा चक्कर येणे ही लक्षणे हृदयविकाराचा संकेत असू शकतात.

Heart Attack : हृदयविकाराचा झटका म्हणजे काय? कशामुळे येतो हृदयविकाराचा झटका?

heart attack

 व्यक्तीचा अशा हार्ट अटॅकने मृत्यू कसा होऊ शकतो असा प्रश्न सर्वांना पडला. कारण सिद्धार्थ फक्त 40 वर्षांचा होता. तो दररोज जिममध्ये भरपूर व्यायाम करायचा. त्याची गणना चित्रपट जगतातील फीट अँड फाईन व्यक्तींमध्ये होत होती. खरंतर हृदयविकाराच्या झटका ही गोष्ट अनेकदा होत असते, परंतू काही वेळा हा झटका इतका धोकादायक असतो की उपचाराआधीच एका क्षणात मृत्यू होतो.

पण हृदयविकाराचा झटका का येतो?

हृदय हा आपल्या शरीराचा अत्यंत महत्वाचा भाग आहे. हा एक स्नायू आहे जो पंप म्हणून काम करतो. आपल्या हृदयाचा आकार हाताच्या मुठीच्या बरोबरीचा आहे. ह्रदय छातीच्या डाव्या बाजूला आणि दोन फुफ्फुसांच्या दरम्यान स्थित आहे. ते सतत आकुंचन आणि प्रसरण होत असतं. आकुंचन आणि प्रसरण करण्याच्या क्रियेमुळे, आपल्या शरीराच्या रक्तवाहिन्यांमध्ये सतत रक्ताचा प्रवाह असतो.

हृदय किती काळ व्यवस्थित काम करते?

हृदय स्वतः एक स्नायू आहे, म्हणून त्याचे कार्य करण्यासाठी त्याला रक्ताची आवश्यकता असते. हृदयाला रक्त देणाऱ्या रक्तवाहिन्यांना कोरोनरी धमन्या म्हणतात. या धमन्या हृदयासाठी खूप महत्वाच्या आहेत. जोपर्यंत या धमन्या हृदयाला आवश्यक रक्त पाठवत राहतात आणि त्याला ऑक्सिजन मिळत राहतो, तोपर्यंत ह्रदय व्यवस्थित काम करत राहतो. जेव्हा रक्त आणि ऑक्सिजन योग्य प्रकारे हृदयापर्यंत पोहोचत नाही, तेव्हा त्याचा हृदयाच्या कार्यावर परिणाम होतो. ते निष्क्रीय देखील होऊ शकते. सहसा, हृदयविकाराचा झटका आल्यास छातीत असह्य वेदना होतात.

हृदयविकाराचा झटका का येतो?

आता प्रश्न हा उद्भवतो की हृदयविकाराचा झटका का येतो. म्हणजेच हार्ट अटॅक का येतो? हृदयविकाराचा झटका म्हणजे रक्ताच्या अभावामुळे काही भाग नष्ट होण्याची प्रक्रिया घडते. त्याची अनेक कारणं असू शकतात. जर हृदयाला रक्तपुरवठा करणाऱ्या धमन्यांमध्ये वंगण कमी झालं, तर रक्त हृदयापर्यंत व्यवस्थित पोहोचू शकत नाही. या अडथळ्यामुळे हृदयामध्ये रक्ताची कमतरता होऊन वेदना सुरू होतात. याला एनजाईना पेक्टोरिस म्हणतात. कधीकधी या सर्व परिस्थिती ऑक्सिजनमध्ये देखील अडथळा निर्माण होतो. जर हृदयाच्या आत रक्ताभिसरण थांबले तर तो भाग निष्क्रिय होतो. जर शरीर हा भाग पुन्हा सक्रिय करु शकत नसेल तर अशा स्थितीला हृदयविकाराचा झटका म्हणतात.

हार्ट अटॅक अधिक धोकादायक का?

धमनीमध्ये जास्त प्लेक जमा झाल्यानंतर, जर पीडिताने धावण्याचे काम केले तर त्याचे गंभीर परिणाम होतात. शरीराला अधिक ऊर्जा देण्यासाठी हृदय खूप वेगाने धडधडायला लागते. परंतु या काळात अरुंद धमनीमध्ये लाल रक्तपेशी जमा होऊ लागतात आणि रक्ताचा प्रवाह थांबतो.

बंदिस्त धमनी हृदयाला पुरेसे रक्त आणि ऑक्सिजन पुरवत नाही. तेव्हाच आपलं हृदय ऑक्सिजनची मागणी करायला लागतं. हृदयाचे ठोके जलद होतात. श्वासोच्छवासाचे प्रचंड वेगाने होतो. ऑक्सिजनसाठी हतबल असलेले हृदय मेंदूला आपत्कालीन संकेत पाठवतं. दुसरीकडे, घाम येणे, मळमळ असे प्रकार सुरु होतात. असे झाल्यास, विलंब न करता त्वरित रुग्णालयात जावं. हृदयविकाराची अनेक लक्षणे आहेत. तुम्हाला हृदयात वेदना जाणवेल. डाव्या हाताला वेदना होईल आणि ही वेदना अगदी असह्य आहे.

हृदयविकाराची लक्षणे काय आहेत?

जेव्हा हृदयविकाराचा झटका येतो तेव्हा काही विशेष लक्षणे दिसू लागतात. सर्वप्रथम हृदयात वेदना जाणवते. डाव्या हाताला वेदना होतात. या वेदना असह्य असतात. डावा हात सुन्न होऊ लागतो. श्वास घेण्यास त्रास होतो. नाडी वेगाने हलू लागते. अस्वस्थता जाणवू लागल्याने जीव गुदमरतो.

खूप धूम्रपान आणि फॅटी खाण्याचे परिणाम

सामान्यतः हृदय अतिशय निरोगी आणि मजबूत पेशींनी बनलेले असतं. पण आळशी जीवनशैली, चरबीयुक्त अन्न खाणं आणि खूप धूम्रपान करणं, त्याचप्रमाणे अनुवंशिक कारणांमुळे हृदयाचं आरोग्य बिघडू लागते.

तपासणी कधी करावी?

35 वर्षांपेक्षा जास्त वयाचा किंवा उच्च कोलेस्टेरॉल, बीपी, मधुमेह, लठ्ठपणा किंवा हृदयाशी संबंधित समस्यांचा कौटुंबिक इतिहास असलेल्या अशा व्यक्तीने नियमितपणे हृदय तपासणी केली पाहिजे. लक्षणं दिसण्यापूर्वी 2 डी इको आणि टीएमटी यासारख्या चाचण्या हृदयाच्या अडथळ्याचे निदान करण्यात मदत करतात. 35 वर्षांपेक्षा जास्त वयाचा किंवा उच्च कोलेस्टेरॉल, बीपी, मधुमेह, लठ्ठपणा किंवा हृदयाशी संबंधित समस्यांचा कौटुंबिक इतिहास असलेल्या अशा व्यक्तीने नियमितपणे हृदय तपासणी केली पाहिजे. जर एखाद्याला छातीत दुखणे, श्वास लागणे, थकवा, अनियमित किंवा हृदयाचे ठोके इत्यादी लक्षणे असतील तर त्यांनी त्वरित हृदयरोग तज्ज्ञांचा सल्ला घ्यावा.

प्रत्येकवेळी छातीत दुखणे हे हृदयविकाराचे लक्षण आहे का?

दरवेळी छातीत दुखणं हे हृदयविकाराचे लक्षण नाही. जर तुम्हाला तुमच्या छातीच्या मध्यभागी किंवा तुमच्या हातांमध्ये, कमरेच्या वरती, जबडा, मान किंवा ओटीपोटात 5 मिनिटांपेक्षा जास्त काळ दुखत असल्यास, श्वासोच्छवासासह, शरीर थंड पडतंय असं वाटणं शिवाय घाम येणं, अस्वस्थ वाटणे, थकवा किंवा चक्कर येणे ही लक्षणे हृदयविकाराचा संकेत असू शकतात. तथापि, जर छातीत दुखणे क्षणिक असेल किंवा सुईच्या टोचण्यासारखे असेल तर ते इतर कारणांमुळे देखील होऊ शकते. छातीत दुखत असेल तर नेहमी डॉक्टरांचा सल्ला घ्यावा.

l

अँजिओप्लास्टी म्हणजे काय?

अँजिओप्लास्टी ही एक शस्त्रक्रिया आहे. ज्यात हृदयाच्या स्नायूंना रक्तपुरवठा करणार्‍या रक्तवाहिन्या उघडल्या जातात. वैद्यकीय भाषेत या रक्तवाहिन्यांना ‘कोरोनरी आर्टरीज’ म्हणतात. हृदयविकाराचा झटका किंवा स्ट्रोकसारख्या समस्यांनंतर डॉक्टर बर्‍याचदा अँजिओप्लास्टीचा अवलंब करतात.

दीड ते दोन तासांत उपचार आवश्यक

या प्रक्रियेस ‘परक्युटेनिअस ट्रान्स्लुमिनल कोरोनरी अँजिओप्लास्टी’ देखील म्हणतात. बर्‍याच प्रकरणांनमध्ये डॉक्टर अँजिओप्लास्टीनंतर रक्तवाहिन्यांमध्ये ‘कोरोनरी आर्टरी स्टेंट’ देखील बसवतात. हे स्टेंट रक्तवाहिन्यांमधील रक्त प्रवाह पुन्हा सुरळीत करण्याचे कार्य करतात. हृदयविकाराच्या झटक्यानंतर रुग्णावर एक ते दोन तासांत अँजिओप्लास्टी होणे आवश्यक आहे.

हेल्थलाईनच्या अहवालानुसार, एका तासाच्या आत रुग्णावर अँजिओप्लास्टी केल्याने, मृत्यूचा धोका कमी होऊ शकतो. हे उपचार जितके लवकर केले जातील, तितका हार्ट फेल्युअरचा धोका कमी होते. अँजिओप्लास्टीचे तीन प्रकार आहेत. बलून अँजिओप्लास्टी, लेसर अँजिओप्लास्टी आणि एथेरॅक्टॉमी अँजिओप्लास्टी.

बलून अँजिओप्लास्टी

बलून अँजिओप्लास्टी दरम्यान, हात किंवा मांडीजवळ एक छोटीशी चीर करून, कॅथेटर नावाची पातळ नळी ब्लॉक केलेल्या धमनीमध्ये घातली जाते. एक्स-रे किंवा व्हिडीओच्या मदतीने डॉक्टर आत जाणाऱ्या नळ्यांचे निरीक्षण करतात. ब्लॉक झालेल्या धमनीपर्यंत पोहोचल्यानंतर कॅथेटर फुगवला जातो. हा फुगा ब्लॉकेज हटवून, धमनी रूंद करतो आणि रक्त प्रवाह सुरळीत करतो.

लेझर आणि एथेरॅक्टॉमी अँजिओप्लास्टी

लेसर अँजिओप्लास्टीमध्ये देखील कॅथेटर वापरला जातो. परंतु, त्यात बलूनऐवजी लेसरचा वापर केला जातो. यामध्ये लेसरला ब्लॉकेजपर्यंत नेले जाते आणि नंतर ब्लॉक धमनी बाष्पीकरणाने मोकळी करण्याचा प्रयत्न केला जातो. जेव्हा बलून किंवा लेसर अँजिओप्लास्टीद्वारे कोणतेही हार्ड ब्लॉकेज काढला जाऊ शकत नाही, तेव्हा एथेरेक्टॉमी शास्त्रक्रिया वापरली जाते.

अँजिओप्लास्टीचे फायदे

सोसायटी फॉर कार्डियोव्हास्क्यूलर अँजियोग्राफी अँड इंटरव्हेंशनच्या अहवालानुसार, अँजिओप्लास्टीद्वारे एखाद्या व्यक्तीचा जीव वाचवला जाऊ शकतो. ब्लॉक रक्तवाहिन्यांमध्ये रक्त प्रवाह परत सुरळीत करण्याचा हा सर्वात वेगवान मार्ग आहे. अँजिओप्लास्टी जितक्या लवकर होते, हृदयाच्या स्नायूला तितकेच कमी नुकसान होते. हृदयविकाराच्या झटक्याने श्वास लागणे किंवा छातीत दुखणे या समस्यांतून देखील आराम मिळतो. यामुळे रक्ताच्या गुठळ्या होण्याची शक्यता आणि हृदयविकाराचा धोका कमी होऊ शकतो (

अँजिओप्लास्टीचे तोटे

प्रत्येक वैद्यकीय प्रक्रियेमध्ये काही धोका असतो. अँजिओप्लास्टीमध्ये वापरले जाणारे एनेस्थेटिक, डाय किंवा इतर काही पदार्थांपासून रुग्णाला अॅलर्जी असू शकते. याव्यतिरिक्त, ब्लॉक झालेल्या रक्तवाहिन्यांमधे रक्तस्त्राव, गाठ किंवा जखम होण्याची समस्या देखील उद्भवू शकते. तर, शस्त्रक्रियेनंतर हृदयाचा ठोका अनियमित होण्याचा धोका देखील असतो.

यामुळे रक्तवाहिन्या, हार्ट व्हॉल्व्हचे नुकसान देखील होऊ शकते. हृदयविकाराचा धोका कमी होण्याऐवजी वाढू शकतो. तसेच या प्रक्रियेमुळे मूत्रपिंड देखील खराब होऊ शकते. विशेषत: ज्या लोकांना आधीच मूत्रपिंडाचा आजार आहे, अशा लोकांच्या बाबतीत अधिक काळजी घेतली पाहिजे. शरीरात संसर्ग होण्याचा धोका देखील असतो.

अँजिओप्लास्टीनंतर आरोग्याकडे दुर्लक्ष करणे टाळा

अँजिओप्लास्टी यशस्वी झाल्यानंतर डॉक्टर रुग्णाला पूर्वीपेक्षा जास्त काळजी घेण्याचा सल्ला देतात. डॉक्टरांच्या सल्ल्यानुसार औषध घेतली गेली पाहिजेत. जर तुम्हाला धूम्रपान करण्याचे व्यसन असेल तर, ते पूर्णपणे सोडले पाहिजे. चांगला आणि संतुलित आहार घेतला पाहिजे. रक्तदाब आणि कोलेस्टेरॉलची पातळी कमी करण्यासाठी नियमितपणे व्यायाम केला पाहिजे.

(

पांढरे पाणी जाणे हे एक लक्षण आहे. प्रदर म्हणजे अंगावरून जाणे. श्वेत म्हणजे पांढरे. श्वेतप्रदर म्हणजे अंगावरून पांढरे पाणी जाणे. (रक्तप्रदर म्हणजे अंगावरून रक्त जाणे.) पण बोली भाषेत रक्त नसलेल्या अनेक स्रावांना-श्वेतप्रदर-अंगावरून पांढरे पाणी जाणे, असेच म्हणतात. स्रावांचा रंग पाण्यासारखा पांढरट किंवा पिवळसर असू शकतो. काही आजार नसतानाही असे पाणी जाऊ शकते. ही तक्रार ब-याच स्त्रिया करतात. याची कारणे खालीलप्रमाणे आहेत.

पाणी जाण्याची कारणे

वयात येणे, गरोदरपण, स्त्रीबीज सुटताना पाझर, इत्यादी सामान्य शारीरिक कारणे. यात आजाराचा संबंध नसतो.

गर्भाशय, गर्भनलिका, इ. अंतर्गत अवयवांच्या आजारांमुळे (जंतुदोष, कर्करोग, इ.) होणारे पाझर.

निरनिराळया जंतुदोषांमुळे होणारे योनिदाह (बुरशी, जिवाणू, ट्रायकोमोनास, परमा,इ.)

मधुमेहामुळे होणारा जंतुदोष

पांढ-या पाण्याच्या तक्रारींमागे किती विविध प्रकारची कारणे असतात हे यावरून लक्षात येईल. पाणी जाणे म्हणजे केवळ योनिदाह आहे म्हणून उपचार करून सोडू नये. रोगनिदान आणि योग्य सल्ला जास्त महत्त्वाचे आहेत.

जिवाणूबदल आणि पांढरे पाणीयोनिमार्गात नेहमी काही सहजिवाणू वस्तीला असतात. यांच्यामुळे आम्लता होऊन सहसा इतर जंतू वाढू शकत नाहीत. हे जिवाणू प्राणवायू पण सोडतात, त्यामुळे इतर जंतू मरतात. मात्र काही कारणांनी हे सहजिवाणू कमी होऊन इतर प्रकारचे नवे जंतू शिरून वाढू शकतात. यामुळे खरे म्हणजे योनीदाह होत नाही, केवळ पाझर वाढतात. खाज किंवा आग होत नाही. हे जंतू लिंगसांसर्गिक पध्दतीने पसरत नाहीत. असे जंतू असलेल्या निम्म्या स्त्रियांना फारसा त्रास पण होत नाही. या पाहुण्या जंतुंमुळे होणारा पाझर - पांढरट, दुधाळ, पातळ व योगिमार्गात त्वचेला लागून आढळतो. याला मासळीसारखा वास असतो आणि हा अल्कली गुणधर्माचा असतो.(लिटमस टेस्ट केल्यास तांबडा लिटमस निळा होतो) यामुळे फारच झाले तर योनिद्वाराशी सौम्य खाज असू शकते. यासाठी सोपा उपचार म्हणजे क्लिंडामायसीन मलम आतून लावणे. याऐवजी क्लिंडामायसीन नावाच्या योनीमार्गात बसवायच्या गोळया मिळतात. ही गोळी झोपताना रोज एक योनिमार्गात ठेवणे हा एक पर्याय आहे. आणखी पर्याय म्हणजे लक्टील नावाचे एक मलम 7 दिवस रोज आतून लावल्यास योनिमार्गात आम्लता निर्माण होते व जंतूंची वाढ थांबते. मात्र उपचार थांबवल्यावर काही जणींना हा त्रास परत होण्याची शक्यता असते.

होमिओपथी निवडआर्सेनिकम, कल्केरिया कार्ब, मर्क्युरी सॉल, नेट्रम मूर, पल्सेटिला, सेपिया,सिलिशिया, सल्फर अंगावरून पांढरे पाणी जाणे (

योनीदाह आणि अंगावरून पांढरे जाणेअंगावरून पांढरे जाणे ही बऱ्याच स्त्रियांची तक्रार असते. काही वेळा हा आजार असतो तर काही वेळा आजारनसतो. निरोगी अवस्थेत योनीमार्गात रहिवाशी जिवाणूंमुळे लॅक्टीक आम्ल असते. या आम्लामुळे इतर जिवाणू व जंतू वाढू शकत नाहीत. सामान्यपणे पांढरे पाणी गर्भाशय मुखातील ग्रंथीतून किंवा योनीमार्गातील ग्रंथीतून पाझरते. या स्त्रावामुळे योनीमार्ग आपोआप स्वच्छ आणि रोगजंतूरहित राहतो. सामान्यपणे हे स्त्राव कमीअसल्याने लक्षात येत नाहीत. स्त्राव जास्त असेल तर त्याची तक्रार होते. पांढरे पाणी जाण्याची तक्रार कोणत्याही वयात आढळते. म्हातारपणातही हा त्रास होऊ शकतो. आता आपण या जिव्हाळयाच्या त्रासाबद्दल माहिती घेऊ या.

योनीमार्गातले नैसर्गिक स्त्रावस्त्रीबीज सुटताना, शरीर संबंधात किंवा गरोदरपणात निसर्गत: पाझर वाढतात. यामुळे आपोआप स्वच्छता राहते आणि रोगजंतू वाहून जातात. काही स्त्रियांना चक्क कपडाही वापरावा लागतो. पण हे पाणी स्वच्छ असेल, घाण वास नसेल आणि वेदना नसेल तर काळजी करू नका.

अंगावरून रोगट स्त्रावपांढऱ्या पाण्याबरोबर दुर्गंध, तांबूस पिवळी किंवा हिरवी छटा, ताप, ओटीपोटात वेदना असेल तर हा आजार असतो. यापैकी काही लिंगसांसर्गिक आजारपण असू शकतात. रजोनिवृत्तीनंतर योनीमार्गात आम्लता घटल्याने रोगजंतू वाढू लागतात. इथे अशा काही आजारांची माहिती दिली आहे.

खराब रोगट गर्भाशयमुख - यामुळे सौम्य वेदना आणि सळसळ-खाज जाणवते. शरीरसंबंधांच्या वेळी विशेष त्रास होतो. स्त्राव तांबूस असतो. उपचारांनी हा आजार बरा होतो.

योनीमार्गात रोगजंतू वाढून दुर्गंधयुक्त हिरवट स्त्राव आणि खाज येते.

योनीमार्गात बुरशीलागण होऊन दह्यासारखा स्त्राव आणि खाज येते. योनीमार्गाचा अंतर्भाग लालभडक दिसतो. बुरशीरोधक गोळी योनीमार्गात 2-3 दिवस ठेवा. य़ाने हा त्रास कमी होतो.

एकपेशीय योनीदाह - यात हिरवट स्त्राव येतो. योनीमार्गात आत लालसर ठिपके दिसतात. हे स्वत: प्रत्येक स्त्रीला आरशाने तपासता येते. यासाठीपण योनीमार्गात गोळी ठेवावी लागते.

परमा - हा लिंगसांसर्गिक आजार झाल्यावर योनीमार्गात वेदना, पिवळट पू,ताप आणि लघवीला जळजळ होते. जोडीदारालापण हा त्रास आधी असू शकतो किंवा नंतर होतो. वेळीच उपचार न केल्यास हे दुखणे ओटीपोटात जाऊ शकते.

ओटीपोटातील जंतूलागण - ओटीपोटात म्हणजे जननसंस्थेत जंतूलागण झाल्यामुळे ताप, दुखणे, दुर्गंधयुक्त स्त्राव हा त्रास होतो. वेळीच उपचार न केल्यास कायमचे दुखणे होते. पुढेपुढे गर्भनलिका सुजून वंध्यत्व येऊ शकते. लैंगिक संबंधावेळी ओटीपोटात दुखणे ही याची विशेष खूण आहे.

अधर्वट किंवा दुषित गर्भपात झाल्यास तांबूस आणि दुर्गंधयुक्त पाणी येते,ताप आणि वेदना होतात. त्यासाठी ताबडतोब उपचार घ्यावे लागतात.

गर्भाशयमुखाचा कर्करोग असल्यास स्त्राव तांबूस किंवा लाल येतो. यावर जंतूलागण झाल्याने दुर्गंध आणि पूमिश्रित पाणी येते.

प्राथमिक आणि वैद्यकीय उपचार

नैसर्गिक स्त्राव असेल तर काळजीचे कारण नसते. स्वच्छता मात्र पाळावी.

केवळ योनीदाह असेल तर योनीमार्गात ठेवण्याच्या गोळयांचा उपचार पुरतो. आवश्यक वाटल्यास तोंडाने एफ.एस.ए.3 या गोळयांचा उपचार करावा. वैद्यकीय तपासणी आवश्यक असते.

लिंगसांसर्गिक आजाराची शक्यता वाटल्यास वैद्यकीय सल्ला नक्कीच घ्यावा.

स्त्राव तांबूस असेल तर वेळीच तपासणी करायला पाहिजे.

विशेष सूचना

गरोदरपणाच्या शेवटच्या 1-2 महिन्यात पांढरे पाणी जास्त जात असेल तर डॉक्टरांना दाखवा. गर्भाशयाभोवतीचे पाणी गळत असल्यास बाळाला धोका असतो.

प्रत्येक स्त्रीने स्पेक्युलम, आरसा आणि प्रकाश वापरून योनीमार्गाची स्वयंतपासणी करायला शिकावी हे चांगले.

योनीमार्गात गोळी ठेवण्याचे तंत्र स्त्रीला आले पाहिजे. स्वयंउपचार सोपे असतात. पण आराम नाही पडला तर 2 दिवसांपेक्षा जास्त थांबू नका.

लिंगसांसर्गिक आजार टाळण्यासाठी फक्त सुरक्षितच लैंगिक संबंध ठेवा. अन्यथा निरोधचा अवलंब करावा.

पदर येण्याच्या अगोदर मुलींना अंगावरून जात असेल आणि वेदना असेल तर ताबडतोब आपल्या डॉक्टरांना दाखवावे.

शरीरसंबंधांनंतर लघवी केल्यास लिंगसंसर्गाची शक्यता कमी होते.

अंगावर जाण्याबरोबर वेदना, ताप आणि दुर्गंध यापैकी काहीही असेल तर वैद्यकीय सल्ला घेतलाच पाहिजे.

ल्युकोरियाला पांढर्‍या स्त्रावाची (ै समस्या म्हणून ओळखलं जाते. महिलांमध्ये ही समस्या उद्भवते. ही कोणत्याही वयात उद्भवू शकते. ल्युकोरियाच्या समस्येमध्ये मूत्रमार्गामधून एक चिकट पांढरा स्त्राव होतो ज्याचा वासही येतो. जर थोडासा पांढरा स्त्राव असेल तर ठिक आहे, मात्र भरपूर दिवस भरपूर प्रमाणात असा स्राव होत असेल तर ही चिंताजनक बाब असू शकते. यासाठी डॉक्टरांमार्फत तपासणी होणे आवश्यक आहे.

, ल्युकोरिया आजाराची अनेक कारणं असू शकतात. स्त्रिया त्यांच्या अंतर्गत जागेच्या स्वच्छतेची काळजी घेत नाही किंवा मूत्रमार्गाचा संसर्ग देखील याासठी कारणीभूत ठरू शकतात. याव्यतिरिक्त वारंवार यौन संबंध किंवा गर्भपात झाल्यामुळेही हा त्रास होऊ शकतो.

ल्युकोरियाची समस्या असलेल्या स्त्रियांना पांढर्‍या स्त्रावबरोबरच इतर लक्षणंही जाणवू शकतात. या लक्षणांमध्ये थकल्यासारखं वाटणं, मूत्रमार्गाच्या भागात खाज सुटणं, चक्कर येणं, डोकेदुखी किंवा बद्धकोष्ठता इत्यादींचा समावेश असू शकतो.

गुलाबाच्या पाकळ्या वापरून बनवा औषध

 जेव्हा पांढर्‍या स्त्रावाचा रोग होतो तेव्हा गुलाबाची पानं एक चांगले औषध म्हणून काम करते. गुलाबाची पानं सुकवून त्याची पावडर तयार करा. आता या पावडरला दररोज गरम दुधामध्ये मिसळून प्या. आठवडाभरात पांढर्‍या स्त्रावाचा त्रास दूर होईल.

नियमितपणे दूध आणि केळी यांचं सेवन करा

ल्युकोरियामध्ये केळी ही खूप उपयुक्त आहेत. पांढर्‍या पाण्याच्या स्त्रावाची समस्या असल्यास एक ग्लास दुधात अर्धा चमचा तूप आणि केळी कुस्करून मिसळून पिणं फायद्याचं आहे. ते नियमितपणे घेतल्यास पांढर्‍या पाण्याचा स्त्राव काही दिवसात प्रतिबंधित होईल. यासह शरीराचा थकवादेखील दूर होईल.

भेंडीचं पाणी

ऐकायला जरी हा एक अतिशय विचित्र तोडगा वाटला तरी ल्युकेरियाच्या समस्येमध्ये खूप फायदेशीर आहे. 100 ग्रॅम भेंडी आणि अर्धा लीटर पाणी घ्या. हे पाणी निम्मं होईपर्यंत पाण्यात भेंडी उकळा. पाणी थंड झाल्यावर त्यात थोडंसं मध मिसळून प्यावं. हा उपाय काही दिवसात समस्या दूर करेल.

आवळा पावडरनंदेखील कमी होईल ही समस्या

आवळा पावडरदेखील पांढर्‍या स्त्रावाच्या आजाराच्या समस्येवर एक अतिशय प्रभावी कृती आहे. आवळा पावडरमध्ये मध मिसळा आणि दिवसातून 2 वेळा घ्या. याचं नियमित सेवन केल्यानं पांढरा स्त्राव कमी होईल.

अंजीर आहे रामबाण औषध

पांढर्‍या पाण्याच्या समस्येपासून मुक्त होण्यासाठी अंजीर फार उपयुक्त आहे. यासाठी 4 अंजीर चांगले धुवा आणि रात्री त्यांना भिजवा. सकाळी हे रिकाम्या पोटी खा. यानंतर पाणी प्या. हा उपाय नियमितपणं केल्यास एका महिन्यात पांढर्‍या पाण्याच्या स्त्रावाची समस्या दूर होईल.

रोग झाल्यावर त्याच्या उपचाराच्या पद्धतीला चिकित्सापद्धती म्हणतात. आधुनिक काळात,जीवनात गुंतागुंत इतकी वाढत आहे की मनुष्य दिवसेंदिवस वेगवेगळ्या शारीरिक व मानसिक रोगांना बळी पडत आहे. त्याचबरोबर वेगवेगळ्या चिकित्सापद्धती पण समोर येत आहेत. कधी कधी, एका रोगावर दिलेले औषध हे दुसऱ्या रोगाचे कारण बनत आहे. जगात सध्या अस्तित्वात असलेल्या अनेक चिकित्सा पद्धती आहेत. त्यात वेगवेगळे असे त्यांचे गुण-दोष आहेत.कोणाला कोणती एक पद्धत आवडते तर कोणाला दुसरी. रोग्याला रोगापासून आराम हवा असतो. तो मिळावयास हवा.चिकित्सा पद्धती कोणतीही असो. शक्य तोवर रोगी त्याचे आर्थिक कुवती प्रमाणे चिकित्सापद्धती स्विकारतो असा अनुभव आहे. त्यातही, 'विश्वासः फलदायकः'(Faith is fruitful)विश्वास ठेवणे फलदायी असते. ज्या चिकित्सापद्धतीवर वा चिकित्सकावर रोग्याचा विश्वास नाही, ती चिकित्सा लागू पडत नाही. त्यामुळेच आता बहुतेक रुग्णालयामध्ये ' KEEP FAITH ON YOUR DOCTOR ' असे फलक लागलेले आढळतात. जुन्या काळी ही संकल्पना होती ती पुन्हा रुढ होऊ पहात आहे.याचे जास्त फायदे आहेत. जगात सुमारे १२२ चिकित्सापद्धती असतील असा अंदाज आहे.