• शुद्धलेखन:

  शुद्धलेखण हा लेखनाचा पाया आहे. शब्दांची योग्य आणि अचूक रचना आवश्यक आहे.

• विरामचिन्हे:

  विरामचिन्हे (Punctuations) वाक्याचा अर्थ स्पष्ट करण्यासाठी अत्यंत महत्त्वाची आहेत. स्वल्पविराम (,), पूर्णविराम (.), प्रश्नचिन्ह (?), उद्गारवाचक चिन्ह (!) इत्यादींचा योग्य वापर करणे आवश्यक आहे.

• व्याकरण:

  व्याकरणाचे नियम पाळणे आवश्यक आहे. लिंग, वचन, विभक्ती, काळ आणि क्रियापदांचा योग्य वापर करणे महत्त्वाचे आहे.

• शब्द निवड:

  लेखनामध्ये वापरले जाणारे शब्द हे विषयानुसार आणि गरजेनुसार योग्य असायला हवे. क्लिष्ट शब्द टाळावेत आणि सोपे शब्द वापरावेत.

• वाक्य रचना:

  वाक्य रचना सुलभ असावी. लहान वाक्ये वाचायला सोपी जातात आणि अर्थबोध लवकर होतो.

• परिच्छेद:

  एका परिच्छेदामध्ये एकाच विषयावर माहिती असावी. विषयांतर टाळावे आणि प्रत्येक परिच्छेद मागील परिच्छेदाशी जोडलेला असावा.

मराठी लेखन अनेक वर्षांपासून चालत आले आहे. यात अनेक बदल झाले आहेत आणि ते अजूनही विकसित होत आहे.

• प्राचीन लेखन:

  मराठीतील सर्वात जुने लेखन हे शिलालेखांवर आणि ताम्रपटांवर आढळते. त्यामध्ये धार्मिक आणि राजकीय माहिती दिलेली आहे.

• मध्ययुगीन लेखन:

  या काळात संत साहित्याने मराठी भाषेला समृद्ध केले. संत ज्ञानेश्वर, संत तुकाराम, संत एकनाथ यांसारख्या संतांनी अभंग, ओव्या व भारुडे यांद्वारे समाजप्रबोधन केले.

  अधिक माहितीसाठी:

  मराठी विश्वकोश - मराठी साहित्य (मध्ययुगीन)
• आधुनिक लेखन:

  आधुनिक काळात मराठी साहित्यात अनेक नवीन गोष्टींचा समावेश झाला. कथा, कादंबऱ्या, नाटके, कविता, लेख, वैचारिक लेखन असे विविध प्रकार रूढ झाले.

  वि. वा. शिरवाडकर, पु. ल. देशपांडे, वि. स. खांडेकर, शिवाजी सावंत यांसारख्या लेखकांनी मराठी साहित्याला नवी दिशा दिली.

  मराठी विश्वकोश - आधुनिक मराठी साहित्य
• सद्य:स्थिती:

  आजच्या काळात मराठी लेखन हे डिजिटल माध्यमांमध्येही मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध आहे. ब्लॉग, सोशल मीडिया, वेबसाईट यांवर विविध विषयांवर लेखन केले जाते.