'लिंग' ह्या शब्दाचा मूळ संस्कृत अर्थ 'चिन्ह' किंवा 'संकेत' किंवा 'प्रतीक' होय. पुरुषाच्या जननेंद्रियासाठी ह्या शब्दाचा वापर नंतरचा आहे.

शिव महापुराणात लिंगोद्भवाची, म्हणजेच शिवलिंगाच्या उत्पत्तीची आख्यायिका आहे ती अशी:

एकदा ब्रह्मदेव आणि विष्णूदेव ह्यांच्यात आपापले थोरपण सिद्ध करण्यासाठी वाद झाला. काही केल्या वाद शांत होत नसल्याचे पाहून सर्व देवतांनी मिळून महादेवाकडे प्रार्थना केली. तेव्हा महादेव एका प्रचंड मोठ्या अग्निस्तंभरूपात (ज्वाळेच्या रूपात) दोघांसमोर प्रगट झाले. जो ह्या ज्वाळेचे शीर्ष किंवा मूळ शोधेल तोच थोर असे दोन्ही देवांनी परस्पर ठरवले. ब्रह्मदेवाने त्वरित हंसरूप होऊन आकाशाकडे झेप घेतली तर विष्णूदेवाने वराहरूप होऊन पाताळात. बराच काळ लोटला पण दोघांनाही यश नाही आले. शेवटी विष्णूदेवाने पराभव स्वीकारला, पण ब्रह्मदेवाने खोटे बोलून मला शीर्ष सापडले आहे असे सांगितले. तेव्हा महादेवाने ब्रह्मदेवास पृथ्वीवर कोठेही न पुजले जाण्याचा शाप दिला.

ह्याच संकल्पनेतून ज्योतिर्लिंग हा शब्द आला. आणि महादेवाची पिंड म्हणजे त्याच प्रचंड, आदि-अंतविरहित परमेश्वराचे प्रतीक होय.

लिंगोद्भवाचे शिल्प, १०वे शतक (ऐरावतेश्वर देवालय, धारासुरम, तामिळनाडू)

छायाचित्र : Lingodbhava Shiva | Cultural Samvaad

छायाचित्र : Pinterest

***

धन्यवाद