यमक म्हणजे कवितेच्या चरणांच्या शेवटी अक्षरांची पुनरावृत्ती होऊन निर्माण होणारा नाद किंवा लय.

यमक साधल्यामुळे कवितेला गेयता आणि सौंदर्य प्राप्त होते.

हे एक प्रकारचे भाषिक अलंकार आहे.

येथे एका कवितेच्या चरणात यमक कसे वापरले जाते ते सांगितले आहे:

"शेतामध्ये माझी खोप, तिला बोराटीची झाप"

या उदाहरणामध्ये 'खोप' आणि 'झाप' या शब्दांमुळे यमक साधला आहे.