1. जमिनीचा सुयोग्य वापर:

• पशुपालनामुळे शेतीत पिकांसाठी लागणारी जमीन वापरली जाते, त्याचबरोबर पशुधनासाठी चराईची व्यवस्था करता येते.
• ज्या जमिनी पिकांसाठी योग्य नाहीत, त्या जमिनीचा वापर जनावरांच्या चराईसाठी करता येतो.

2. खतांची उपलब्धता:

• पशुधनामुळे शेतीसाठी आवश्यक असणारे नैसर्गिक खत (शेणखत) उपलब्ध होते.
• शेणखत जमिनीची सुपीकता वाढवते, रासायनिक खतांचा वापर टाळता येतो.

3. पाण्याची उपलब्धता:

• पशुपालनामुळे शेतीसाठी पाणी व्यवस्थापनात मदत होते. जनावरांना पिण्यासाठी आणि शेतीसाठी पाणी उपलब्ध झाल्यास दोन्ही कामे सोपी होतात.

4. श्रमाची उपलब्धता:

• शेती आणि पशुपालन हे दोन्ही व्यवसाय एकत्रितपणे केल्यास मनुष्यबळाचा योग्य वापर होतो.
• घरातील सदस्य शेती आणि पशुपालन या दोन्ही कामांमध्ये मदत करू शकतात, त्यामुळे रोजगारात वाढ होते.

5. उत्पन्नाचे साधन:

• पशुपालन शेतीत पूरक व्यवसाय म्हणून काम करते. जेव्हा शेतीत नुकसान होते, तेव्हा पशुपालन उत्पन्नाचे एक महत्त्वाचे साधन बनते.
• दुग्ध उत्पादन, मांस, अंडी, लोकर इत्यादी उत्पादने विकून शेतकरी अतिरिक्त उत्पन्न मिळवू शकतात.

6. जैवविविधता आणि पर्यावरण संतुलन:

• पशुपालन जैवविविधता टिकवून ठेवण्यास मदत करते.
• सेंद्रिय शेतीला प्रोत्साहन मिळून रासायनिक खतांचा वापर टाळला जातो, त्यामुळे पर्यावरणाचे संतुलन राखले जाते.