राजकारण

आपली माणसं आपल्या मातीत शेतात मरमर श्रमाने उन्हातान्हात थंडी पावसात भिजत शेतकरी कष्टकरी कामगार राबतात. आपण संवेदनशील समाजमन बांधिलकी जपतो .कोणतंही शिवारातील पिक उत्पादन हे शेतकरी वर्गाला जीव की प्राण असते . त्या पिकाची पेरणी लागवड खुरपणी निंदणी कुळवणी कापणी करताना सगळ्यांची नजर एकच राहते , माझ्या घरीदारी मनमंदिरी सुबत्ता यावी.

हां तर प्रश्न असा आहे की, पूर्वग्रहदूषितपणे कोणीही भेदाभेद करूं नये आणि चांगल्याला चांगलं म्हणण्याची रीत परंपरा कायम ठेवली जावी.

मी , एका सहकारी कारखान्याचा ऊस उत्पादक शेतकरी आहे व मी माझ्या कारखान्यास लगातार एकोणपन्नास वर्षे ऊस पुरवला किंवा घातला अगर दिला आहे. 

सन २०२३-२४ या हंगामात शेतकऱ्यांकडून अन्यत्र विल्हेवाट झालेली आहे. त्यामध्ये मी एक आहे.कारण ऊस तोडणी फारच उशीराने होणार आणि उभे ऊस पिक पाण्या अभावी वाळणार ...आणि हे कारण कारखान्याकडे निवेदीत  केले होते. ऊस तोडणी मध्ये नियंत्रण सुच्चारूपणे सुरू नाही आणि नियोजन कोलमडले आहे हे लक्षात आणून दिले आहे. आणि हे आमचे म्हणणे ऐकून घेतले पाहिजे.कारण जर लागण ऊस आडसाली ८६०३२ वाण सन २०२२च्या जून महिन्यात लावलेले ऊस पिक हे कारखान्याच्या गळीत हंगामात, हंगाम सुरू झाला की , जायला पाहिजे, तसा प्रतिसाद मिळाला नाही आणि शेवटी पट्यावर ऊस आडसाली लागणीचा जाळून तोडून नेत असतील तर त्या सभासदांना त्यांच्या कष्टांचे श्रेय मिळाले कां ? त्याला किती यातना सहन कराव्या लागल्या हे अजमावावे. ज्यांचे ऊस सुरूवातीला जातात ते नशिबवान आहेत , त्यांचा गाॅडफादर हे एक तत्व दृढ विश्वासाने जीवभाव सर्वांठायीं लावतात कां ? 

ज्यांचा सुरूवातीला ऊस तुटतो तो अन्य आंतरपिके खोडव्यात घेऊ शकतो . तसेच ऊस तोडताना, ऊस तोडणी मजुरांना खावटी द्यावी लागत नाही.

ज्यांचा ऊस जाळून जातो ,त्याला ऊस तोडणी करणारांना एकरी सहा हजार रूपये खर्च करावे लागले तसेच अन्य आंतरपिके घेण्यात मुकतो व ऊस वजन शेवटी पट्यावर नेताना टनेज घटते हे प्रमाण एकरी समजा वीस टन घटले तर त्यास त्या पिकातून काय मिळाले याचा  शोध बोध घ्यावा लागेल .

आता , समजा मी एक एकर आडसाली ऊस शेवटी पट्यावर दिला तर मला एकंदरीत एक लाख रुपयांचा भुर्दंड सोसावा लागला...

ज्यांनी हे हेरले त्यांनी अन्यत्र ऊस विल्हेवाट लावली ते ऊस घालणारे कारखान्याचे हितचिंतक नाहीत असे व्यवस्थापन म्हणू शकते काय ? 

अश्या परिस्थितीत, ज्यांना झळ पोहोचली आहे, त्यांच्याकडून कारखान्याने माफीनामा, क्षमायाचना पत्र लिहून घेतले आहे.

असो. अश्यावेळी माफीनामा क्षमायाचना स्विकारली , असे असेल तर ते खोडवे पिक येत्या हंगामात २०२४-२०२५मध्ये कारखान्याने नेहले पाहिजे.

सन २०२३-२४ चे अन्यत्र विल्हेवाट लावलेल्या खोडवा ऊस पिकाचे नियोजन ऊस तोडणी कारखाना करणार काय ? 

कारण माझा कारखाना सभासदांच्या मालकीचा असेल तर

गेल्या हंगामात शेतकऱ्यांकडून इतकी अन्यत्र विल्हेवाट कां झाली याचा विवेकी पालकत्व करत असाल तर शोध घ्यायला हवा.

तसेच विश्वासाने स्थिरता विशालता तत्परता शांतता प्रस्थापित करण्यासाठी स्थिर विश्वासाची भावना हवी.

कारखान्याच्या कार्यक्षेत्रातील जर सात लाख टन ऊस ,  हा २०२३-२४ मध्ये बाहेर गेला असेल तर , आजचं वास्तव यथार्थ दर्शन असे कां देत आहे.. ते सुधारणेचा उपाय काय 

?

जरूर उपाय आहे, तो आम्ही सुचवला तर अपाय कसा असेल ..

कारण , सात लाख टन ऊस तूटलेले क्षेत्र ,आताचा खोडवा  हे पिक शिवारात आहे , त्यांच्या तोडणीसाठी तुम्ही शेतकरी सभासदांना विश्वासात घेऊन राजकारण करावे , पूर्वग्रह बाजूला सारून

द्वेष निंदानालस्ती न करता कारखाना हिताचे रक्षण करणे गरजेचे आहे.

शेवटी काय, कोण चुकत नाही, जवळचे लांबचे , घरचे , आजी माजी संचालक पदाधिकारी ही चुकले आहेत... 

जर त्यांना सहृदयता पूर्वक क्षमा केली असेल तर त्या ऊसाचे कस्पट देखील वाया जात नाही, अश्या ऊस तोडणी बाबत विचार व्हावा .

जर हे केले तर , ऊस वाढेल , गळीत वाढेल, उत्पादन वाढेल, मनांची जोडणी होईल, बघा पटलं तर होय म्हणा.

आता , या वर्तमानी सर्वोत्तम प्रेम कामगिरी आहे . कारखान्यातील सत्तेमुळे तुम्ही आम्ही आहोत .सभासदांना सहकार्य केले पाहिजे . निवडणूका येतात ,जातात .. जनाधार वाढला पाहिजे. 

ऊस पिक गोडवा साखर आहे , तोंडांत टाका ती गोडच असते . माणूस माणसाला प्रिय असावा तसं ऊस पिक उत्पादन वाढीचे प्रयत्न करावेत.

हा उपाय केला तर सेवा निर्मल होईल व महान कार्य करून सहजतेने विशालतेकडे झेपावत रहाल.

धन्यवाद आणि शुभेच्छा सह आभार !! 

 

आणि म्हणूनच जनजागृती करण्यासाठी स्थिर विश्वासाची भावना हवी.

आपलीच माणसं आमची संस्कृती सुसंगत रहावी.

विधीची विधाने जर सत्यं शिवं सुंदरम् आहेत तर आपण आपली ओळख ही सत्यं शिवं सुंदरच ठेवावी .

विधायक कार्यक्रम आणि विकास गती योग्य जाणीवेतून व्हावी 

निसर्गापुढे आपण पालापाचोळा असू तर मग अहंकारी वृत्ती व निंदानालस्ती , द्वैषवैर हा मनी का बाळगावा ..

सद् गुरूंचे एक वचन आहे,

क्या कहती है आत्मा, करें कूडेकरकटका खात्मा...

आपण संवेदनशील विवेकी विचार सत्कर्म सत्संग करतो ,

मग माणसाला माणूस प्रिय असावा...

हे विश्वचि माझे घर,ऐंसी मति जयाचि स्थिर, किंबहुना चराचरी एकचि झाला.. हे सत्कृत्य आचरण नीतीत उतरणारा जीवभाव सर्वांठायीं असावा.

आणि मग फोडाफोडीचे राजकारण थांबवा..

माणूस , संघटना,पक्ष ही एक वैचारीक बैठक आहे .

माणसाला मोडता येत नाही , काटकीला मोडता येते ,मग माणसाला मोडायचे कसे  ? शेवटी माणूस टिकला पाहिजे,जगला पाहिजे...

शेवटी सर्व उत्पादने ही जर अखिल मानव जातीसाठी आहेत आणि मानव निर्मित ही आहेत...तर मग मानवी सेवा सुद्धा महान आहे , ती सर्वांसाठी समर्पित असावी

आपण संवेदनशील समाजमन बांधिलकी जोडत जायचं आहे तर मग माझं घर माझा परिवार माझी गल्ली  ,माझा मोहल्ला,माझा इलाखा ,प्रांत , राज्य व माझा देश वतन एकच आहे.. सेवा सत्तेत सहभागी झाल्यानेच होते असं नाही, मत मांडा, विरोधात ही रहा , हां ते मत तम अंधार नष्ट करणारे हवे . 

आपली संस्कृती खरी मैत्री,खरी ओळख, खरी भक्ती,  खरी शक्ती आहे .

कशाला उद्याची बात... आजचा वर्तमान समोर आहे.. वर्तमान सुच्चारूपणे शिस्तीत नियमित कार्यप्रवण करणारा ठेवावा ..आपणचं आपली ओळख समाजपटलावर ठेवावी...

आणि विधायक कार्य अगर  सहकारात सहकार्य करावे असे सुकृत कर्म उभे राहिले पाहिजे

धन्यवाद... आपली लोकशाही, संविधान ही घटना अत्यंत अभ्यासपूर्ण लिहीली आहे ..विवेकी पालकत्व करणारी सेवाभावी वृत्ती सर्वोत्तम प्रेम कामगिरीची दखल घेणारी घटना  सर्वोत्तम आहे ,आपला आवाज,आपला विश्वास स्थिरमन ठेवून माणुसकी धर्म वाढवत जाणारी विचारबद्ध मार्ग दिशा प्रकाश सामर्थ्य ताकद शक्ति ऊर्जा बळ देणारी अशी घटना संविधान आहे .  कोणीही अंतर्मुख होऊन विवेकी विचारातून मतदान करायला उत्सुक असावे असे विधान सुरक्षित रहावे व तसे बोलावे , बोले तैसा चाले त्याची वंदावी पावले  !!

सबका सबविधी हो कल्याण !! 

गुरुजींना निवडणुकीच्या राजकारणात रस नव्हता हे त्यांच्या खालील वाक्यातून लक्षात येते:

"राजकारण हे माझ्यासाठी नाही. माझे काम लोकांना शिकवणे आहे."

या वाक्यातून गुरुजी हे राजकारणात सहभागी होण्याऐवजी लोकांना शिकवण्याच्या कार्यावर लक्ष केंद्रित करू इच्छितात हे स्पष्ट होते.

गुरुजींच्या दुसऱ्या वाक्यातूनही त्यांच्या राजकारणातील अनास्था दिसून येते:

"निवडणूक ही एक खेळ आहे. त्यात जिंकणे आणि हरणे हा भाग आहे. मी त्यात सहभागी होणार नाही."

या वाक्यातून गुरुजी हे निवडणुकीचा विचार एक खेळ म्हणून करतात आणि त्यात जिंकणे आणि हरणे हे अपरिहार्य आहे हे मानतात. त्यामुळे ते त्यात सहभागी होण्यास इच्छुक नाहीत.

गुरुजींनी त्यांच्या एका भाषणात निवडणुकीच्या राजकारणाबद्दल खालील उद्गार काढले होते:

"निवडणूक ही लोकांना फसवण्याची एक पद्धत आहे. लोकांना निवडून आल्यानंतर आपण त्यांच्यासाठी काय करू शकतो याची त्यांना पर्वा नसते. ते फक्त सत्ता मिळवण्याचा विचार करतात."

या उद्गारातून गुरुजी हे निवडणुकीच्या राजकारणाबद्दल किती निराशेचा अनुभव घेत होते हे स्पष्ट होते.

एकंदरीत, गुरुजींना निवडणुकीच्या राजकारणात रस नव्हता हे त्यांच्या वाणी आणि कृतीमधून स्पष्ट होते.